Genotyp GABRA2 a leczenie alkoholizmu
Marta Pieszko | 2007-10-29
Już od dawna naukowcy starają się dopasować sposób leczenia do konkretnego pacjenta na podstawie jego indywidualnych cech, co pozwala na uzyskanie zdecydowanie lepszych wyników terapii. Podobnie jest w przypadku leczenia alkoholizmu, różnice indywidualne wymagają odpowiedniego rodzaju terapii.
Podczas gdy zarówno środowiskowe jak i genetyczne czynniki mają wpływ na ryzyko rozwinięcia uzależnienia od alkoholu, istnieje podejrzenie że jest to w dużym stopniu – 52 do 64% - choroba dziedziczna. Badania przeprowadzone przez NIAAA Collaborative Study on the Genetics of Alcoholism (COGA) pozwoliły zidentyfikować zmiany związane z ryzykiem uzależnienia od alkoholu. Zmiany te znajdują się na chromosomach 1, 2, 4, 7 i 16.
Wcześniejsze badania wykryły związek pomiędzy ryzykiem choroby alkoholowej a zmianami w sekwencji DNA zwanymi SNP (ang. Single Nucleotide Polymorphism - polimorfizm pojedynczego nukleotydu) w genie GABRA2. Nowe badania wskazują, że genotyp GABRA2 może modyfikować całkowicie zachowanie osób pijących oraz może również mieć wpływ na pomyślność niektórych rodzajów psychoterapii alkoholowej. Rezultaty badań zostały opublikowane w listopadowym wydaniu Alcoholism: Clinical & Experimental Research.
„Badania na genetyką alkoholizmu po raz pierwszy zanotowały związek pomiędzy alkoholizmem a genotypem GABRA2, w oparciu o skanowanie genomu oraz analizę sprzężeń.” wyjaśnia Henry R. Kranzler, profesor psychiatrii z Uniwersyteckiego Centrum Zdrowia w Connecticut. „Wykazaliśmy, że wysokie ryzyko wystąpienia allelu GABRA2 było powiązane z stępioną odpowiedzią na alkohol u zdrowych pacjentów. Ten allel może pozwolić na przewidywanie zachowania osób pijących, dlatego też naukowcy stworzyli badania identyfikujące pacjentów „wskaźników” w odpowiedzi na specyficzne psychoterapie.”
“Był to ważny krok w badaniach ponieważ jednym z głównych celów pracy nad ludzkim genomem jest to, że genetyczna informacja pewnego dnia będzie wykorzystana do połączenia indywidualnych cech osób z leczeniem, które będzie najlepsze dla nich i najbardziej efektywne.” mówi Kent Hutchison, profesor z Uniwersytetu w Nowym Meksyku.
Kranzler wraz z kolegami wykorzystał dane zebrane w projekcie MATCH, który badał wydajność trzech rodzajów leczenia psychosocjalnego alkoholizmu: behawioralnej terapii kognitywnej (Cognitive Behavioral Therapy), terapii polegającej na. wzmocnieniu motywacyjnym (Motivational Enhancement Therapy) oraz terapii opartej na programie Dwunastu Kroków (Twelve-Step Facilitation). Naukowcy zebrali próbki DNA od 812 osób pochodzących z Europy i Ameryki (596 mężczyzn, 216 kobiet) i przeprowadzali badania podczas 12 tygodni leczenia i 12 miesięcznego okresu po terapii. Rezultaty badań wskazują na to, że genotyp GABRA2 może modyfikować przyjmowanie alkoholu.
“Allel w SNP w genie GABRA2, który był powiązany z naszymi wcześniejszymi badaniami nad uzależnieniem alkoholowym a przytępioną odpowiedzi jednostki na alkohol w środowisku osób pijących, pozwolił na przewidzenie zachowania osób pijących na okres ponad 15 miesięcy u pacjentów leczonych psychoterapią.” mówi Kranzler. Co więcej, u pacjentów posiadających dwa niskiego ryzyka allele GABRA2 wystąpiło mniej „dni picia” i „ciężkiego picia” niż u osób, u których pojawiły się allele wysokiego ryzyka.
Genotyp GABRA2 może również mieć wpływ na pomyślność leczenia. „Chociaż istniała różna odpowiedź na psychoterapię opartą o genotyp GABRA2, to jednak osoby z genotypem niskiego ryzyka wykazywały większe korzyści z psychoterapii opartej o 12 kroków niż w przypadku innych psychoterapii. Podsumowując, odkrycie to oznacza, że określone genotypy mogą nie tylko pomagać w przewidywaniu kto może mieć największe ryzyko rozwinięcia problemów alkoholowych, ale może również pomóc we wskazaniu który rodzaj psychoterapii może odnieść największy sukces.
Źródło:
1. eurekalert.org, 24.10.2007, “GABRA2 genotype may moderate alcohol-psychotherapy outcomes”.
2. alcoholalert.com, nr 36, 1997, “Patient-Treatment Matching”.
3. alcoholalert.com, nr 61, 2004, “Neurocience Research and Therapeutic Targets”.
Komentarze
asd | 2007-11-19 00:00:00
żul będzie zawsze żulem i żadna terapia yego nie zmieni...