Artyku³yGMOS³ownikPracaStudiaForum
Aktualno¶ci:Organizmy transgeniczne, GMOKlonowanieKomórki macierzysteNowotwory, rakWirusologia, HIV, AIDSGenetykaMedycyna i fizjologiaAktualno¶ci biotechnologiczneBiobiznes
Artyku³y i publikacje

Artyku³y i publikacje

Teoria pochodzenia ¿ycia

Pierwsz± skamielinê komórki prokariotycznej odnaleziono w ska³ach licz±cych 3,5 miliarda lat. Ta datê obecnie uznaje siê za pocz±tek ¿ycia na Ziemi. Jednak jak na nagiej planecie, bez ¶ladów tlenu o powierzchni bêd±cej ci±gle na¶wietlanej promieniowaniem ultrafioletowym, w wysokiej temperaturze powsta³y pierwsze komórki? Obecnie najpopularniejsza i najbardziej prawdopodobna jest teoria "prazupy". W latach piêædziesi±tych zosta³a ona sprawdzona przez Miller’a i Urey’a. Na podstawie badañ geofizycznych ustalono, ¿e ówczesna atmosfera sk³ada³a siê w g³ównej mierze z azotu, wodoru, pary wodnej, amoniaku, metanu, tlenków wêgla, siarkowodoru. Powierzchnia planety by³a pokryta praoceanem, a gazy te by³y w ci±g³ej cyrkulacji. Atmosferê przeszywa³y ci±g³e wy³adowania atmosferyczne. W takich warunkach proste cz±steczki nieorganiczne wykazuj± samorzutn± tendencjê do ³±czenia siê w du¿o bardziej skomplikowane zwi±zki.

Moralne i ewolucyjne aspekty genetyki cz³owieka

Nasuwa siê pytanie, czy w najbli¿szej przysz³o¶ci technologia genetyczna i terapie genowe nie zostan± wykorzystane do poprawiania pewnych zmiennych cech ludzi np. urody, si³y fizycznej, zdolno¶ci intelektualnych, zwiêkszenia wzrostu czy zmiany koloru oczu. Czy rodzice bêd± mogli "zaprojektowaæ" swoje potomstwo? Perspektywy mog± byæ dla niektórych kusz±ce, poniesienie kosztów takiej manipulacji by³yby inwestycj± na ca³e ¿ycie. Wkraczamy tu w obszar wolno¶ci osobistej cz³owieka, dziecka. Pojawia siê pytanie czy mamy prawo do tego aby jego niepowtarzalna osobowo¶æ by³a z góry zdeterminowana. Byæ mo¿e powstan± technologie pozwalaj±ce zmieniaæ pewne cech osobnicze ju¿ w organizmach doros³ych, podobnie jak to ma miejsce podczas prób leczenia chorób genetycznych za pomoc± terapii genowych. Zak³adaj±c, ¿e w ca³kowitej zgodzie ze swoj± natur± ka¿dy cz³owiek chce byæ zdrowy i szczê¶liwy oraz pragnie wolno¶ci dzia³ania, mo¿na zastanowiæ siê w jakich granicach umie¶ciæ mo¿liwo¶æ "genetycznego udoskonalenia" jednostki.

Ewolucja genomu cz³owieka

Zrozumienie genetycznych podstaw cech, które ró¿ni± ludzi od innych naczelnych jest jednym z najwiêkszych wyzwañ dla wspó³czesnej genomiki ewolucyjnej. Genetyczna architektura genomu cz³owieka jest ¼ród³em dowodów na unikalne zdarzenia molekularne w ewolucji cz³owieka. Analizy pozwoli³y odkryæ i sklasyfikowaæ zmiany w milionach par zasad ludzkiego genomu, które przyczyni³y siê do ewolucji cech cz³owieka po specjacji linii Homo i Pan 5–7 milionów lat temu. Trzy modele pochodzenia ludzko¶ci: ‘out of Africa’, model ”wypierania” i model „multiregionalny” przedstawiaj± ró¿norodne teorie i za³o¿enia, dotycz±ce chronologicznego porz±dku, czasu zdarzeñ, przyczyn powstania danych cech hominidów. Ewolucja ludzi przedstawia ci±g powtórzonych zdarzeñ specjacyjnych i morfologicznych zmian, pocz±wszy od hominidowych przodków przez Australopithecus do Homo habilis, H. erectus, H. sapiens.

Bioterroryzm - broñ biologiczna

Historia stosowania broni biologicznej. Istota bioterroryzmu. Czynniki zaka¼ne, które potencjalnie mog± byæ u¿yte jako broñ biologiczna. Egzotoksyny wytwarzane przez bakterie Bacillus anthracis oraz Clostridium botulinum. Zagro¿enia zwi±zane z zaka¿eniem tularemi±. Zagro¿enia zwi±zane z zaka¿eniem d¿um± i choler±. Wirusowe gor±czki krwotoczne. Wirus ospy. Inne substancje biologiczne, które potencjalne mog± byæ wykorzystane jako broñ biologiczna. Organizacje powo³ane do walki z terroryzmem, akty prawne zwi±zane z eliminacj± broni biologicznej. ¦wiatowy monitoring zaka¿eñ. Schemat postêpowania w przypadku zaj¶cia ataku bioterrorystycznego w Polsce. Zagadnienia zwi±zane z rozpoznaniem ataku bioterrorystycznego. Wspó³czesnetechniki diagnostyczne. Przeciwdzia³anie skutkom u¿ycia broni biologicznej. Szczepienia.

Prawo wyboru - Biobezpieczeñstwo biotechnologii - GMO - MON 810

Aby spo³eczeñstwo mog³o wybieraæ, konieczna jest solidna, elementarna wiedza Biobezpieczeñstwo biotechnologii jest przedmiotem gor±cych sporów i dyskusji w krajach UE. Ostatnia decyzja Komisji Europejskiej zezwalaj±ca na uprawianie 17 odmian kukurydzy MON 810 spowodowa³a, ¿e w Polsce rozgorza³y polemiki dotycz±ce stosowania GMO w rolnictwie. Kukurydza MON 810 jest odmian± transgeniczn±, do której wprowadzono gen pochodzenia bakteryjnego (Bacillus thuringiensis), koduj±cy biosyntezê bia³ka Bt, czyli czynnika odpowiedzialnego za uodpornienie kukurydzy na wiele owadów paso¿ytniczych, jak np. wystêpuj±ca ju¿ coraz czê¶ciej w Polsce omacnica prosowianka. Na podstawie zezwolenia Komisji Europejskiej (z 9.09.04.), mo¿na uprawiaæ tê kukurydzê w ca³ej Unii.

Klonowanie po polsku - rozmowa z prof. dr. Jackiem A. Modliñskim, kierownikiem Zak³adu Embriologii Do¶wiadczalnej w Instytucie Genetyki i Hodowli Zwierz±t PAN w Jastrzêbcu

O klonowaniu mówi siê g³o¶no i du¿o od narodzin s³ynnej owcy Dolly, a wiêc od 1997 roku. Jej przyj¶cie na ¶wiat by³o jednak nie pocz±tkiem lecz ukoronowaniem d³ugotrwa³ych wcze¶niejszych badañ. Od jak dawna zajmuje siê Pan t± problematyk± badawcz±? – Od bardzo dawna. Pod koniec lat 60. rozpocz±³em pracê w Zak³adzie Embriologii Uniwersytetu Warszawskiego kierowanym przez ¶wiatowej s³awy embriologa prof. Andrzeja K. Tarkowskiego. Problematyk± klonowania zaj±³em siê w latach 70. Ju¿ wówczas mówiono o mo¿liwo¶ci klonowania p³azów, podejmowano na ¶wiecie nie¶mia³e próby powtórzenia podobnych badañ na ssakach, ale bez powodzenia. Uznano, ¿e jest to po prostu niemo¿liwe. My¶my natomiast podejmowali wówczas do¶æ ryzykowne i ¶mia³e badania. W naszym Zak³adzie mia³y miejsce pierwsze, udane próby tworzenia chimer ssaczych, trwa³y badania nad partenogenez± ssaków, analizowano mo¿liwo¶ci rozwojowe pojedynczych komórek wczesnych zarodków ssaków.

Liposomy jako alternatywna forma leków przeciwnowotworowych

Liposomy to zamkniête struktury uzyskiwane podczas hydratacji fosfolipidów. S± zbudowane z takich samych sk³adników lipidowych co b³ony biologiczne. Liposomy mo¿na budowaæ z wielu typów lipidów i wykorzystywaæ je jako modele w badaniach w³a¶ciwo¶ci b³on biologicznych. Cech± charakterystyczn± liposomów jest spontaniczne tworzenie pêcherzyków, w których mo¿na zamykaæ ró¿ne roztwory. Dziêki temu liposomy znalaz³y zastosowanie w medycynie. S± wykorzystywane do zamykania leków, przeciwcia³, antygenów, kwasów nukleinowych, a nawet ca³ych chromosomów.

Ewolucja ukierunkowana bia³ek - Tworzenie i optymalizacja funkcji bia³ek

Poni¿szy artyku³ opisuje ewolucyjne podej¶cie w in¿ynierii bia³ka, znane jako ewolucja ukierunkowana. Pozwala to na szybkie i stosunkowo ³atwe otrzymanie bia³ka o po¿±danych cechach. Metoda ta jest wykorzystywana przez placówki naukowe i firmy biotechnologiczne, w celu tworzenia i optymalizacji funkcji bia³ek. Opisujê tu ideê ewolucji ukierunkowanej bia³ek, podajê zwiêz³y opis wybranych metod, oraz przedstawiam komercyjne i akademickie przyk³ady wykorzystania.

Bia³ka adhezyjne w komórkach nowotworowych

Adhezja komórek odgrywa kluczowa rolê w regulacji takich procesów jak wzrost, ró¿nicowanie siê i migracja komórki. Bia³ka odpowiedzialne za adhezje tzw. CAMs (ang. cellular adhesion molecules) po¶rednicz± w oddzia³ywaniach miêdzy komórkami oraz miêdzy komórkami a macierz± miêdzykomórkow±. Dotychczas zidentyfikowano ponad 50 bia³ek bior±cych udzia³ w adhezji, s± to: integryny, selektyny, kadheryny oraz immunopodobne CAMs-Ig. Ka¿da z tych bia³kowych rodzin posiada charakterystyczne motywy budowy, jak równie¿ ró¿ni siê pe³nionymi funkcjami w adhezji komórek, udzia³em w tworzeniu ognisk kontaktowych, pasów adhezyjnych, desmosomów czy hemidesmosomów. Nale¿y tak¿e nadmieniæ, ¿e w tworzeniu po³±czeñ zakotwiczonych zaanga¿owane s± równie¿ elementy szkieletu komórkowego: filamenty aktynowe oraz filamenty po¶rednie.

Dystrofina i jej mutacje - jeden gen, kilka bia³ek i wiele fenotypów - Podstawy molekularne dystrofii miê¶niowych Duchenne*a i Becker*a

Dystrofina jest bia³kiem kodowanym przez gen le¿±cy na chromosomie X. Opisano wiele mutacji wystêpuj±cych w tym genie, z których wiêkszo¶æ zmienia ekspresjê dystrofiny w komórce. Mutacje te wywo³uj± choroby zwane dystrofiami miê¶niowymi Duchenne’a i Becker’a. Jest jeszcze kilka innych tkanek, w których wystêpuj± izoformy dystrofiny, takie jak tkanka nerwowa czy siatkówka oka. Mutacja jednej z izoform dystrofiny wystêpuj±cej w miê¶niach serca powoduj± kardiomiopatie. Mnogo¶æ fenotypów nauczy³a naukowców wiele na temat funkcji dystrofiny, jej istotnego znaczenia w komórce, a tak¿e niezwyk³ej roli regulacji ekspresji genów.

1234567