Artyku³yGMOS³ownikPracaStudiaForum
Aktualno¶ci:Organizmy transgeniczne, GMOKlonowanieKomórki macierzysteNowotwory, rakWirusologia, HIV, AIDSGenetykaMedycyna i fizjologiaAktualno¶ci biotechnologiczneBiobiznes
Artyku³y i publikacje

Artyku³y i publikacje

Przeprogramowanie komórek somatycznych jako alternatywa wobec sporów etycznych wokó³ komórek macierzystych

Hodowla pierwotnych komórek macierzystych cz³owieka z jednej strony stwarza szansê na opracowanie terapii nieuleczalnych dot±d chorób, jak cukrzyca, choroba Parkinsona czy dysfunkcje uk³adu odporno¶ciowego, z drugiej wywo³uje falê sporów na temat dopuszczalno¶ci badañ na ludzkich zarodkach. Ko¶ci± niezgody jest ustalenie statusu ludzkiego zarodka, czyli od którego momentu po zap³odnieniu mamy do czynienia z istot± ludzk±.

Rola komórek uk³adu immunologicznego w procesie nowotworzenia

Przypuszczamy, ¿e rozwój raka wymaga powstania stanu zapalnego, podczas którego determinanty antygenowe patogenów upodabniaj± siê do cz±steczek self (w³asnych) organizmu gospodarza, czego efektem jest brak reakcji odpowiedzi uk³adu odporno¶ciowego. Zjawisko upodabniania siê antygenów paso¿yta do cz±steczek w³asnych organizmu nosi miano mimikry molekularnej.

Zdrowotne aspekty ¿ywno¶ci GMO

¯ywno¶æ modyfikowana genetycznie, to jeden ze znacz±cych, z punktu widzenia potrzeb zdrowia publicznego obszarów wykorzystania biotechnologii do jej produkcji. Wspó³czesna biotechnologia pozwala na przenoszenie pojedynczych genów z jednego organizmu na drugi wykorzystuj±c metody sztucznego ³±czenia odcinków DNA, zazwyczaj z wykorzystaniem wyspecjalizowanych enzymów. Powstaj±ce na tej drodze genetycznie zmodyfikowane ro¶liny s³u¿± m.in. do produkcji wielu ¶rodków spo¿ywczych.

Ogólne aspekty ksenotransplantacji

Niewydolno¶æ lub ca³kowite uszkodzenie narz±dów wewnêtrznych jest problemem z jakim ludzko¶æ boryka siê od bardzo dawna. Wielkim sukcesem medycyny w tej kwestii jest transplantologia - nauka zajmuj±ca siê przeszczepieniem narz±dów w ca³o¶ci lub czê¶ci, tkanki lub komórek z jednego cia³a na inne. Powodzenie przeszczepu jest uzale¿nione od kilku warunków: zgodno¶ci tkankowej, w³a¶ciwego doboru dawcy i biorcy, zastosowania dobrego p³ynu prezerwacyjnego i metody prezerwacji dla transplantu oraz odpowiedniego leczenia immunosupresyjnego. Do tego dochodzi umiejêtno¶æ rozpoznania i leczenia procesu odrzucania narz±du przez organizm biorcy, oraz zapobieganie powik³aniom i ich leczenie [9].

Rola oksygenazy hemowej w procesach zapalnych

Zapalenie (³ac. inflammatio) jest szybkim, ale skoordynowanym procesem wywo³anym przez zaka¿enie chorobotwórczymi drobnoustrojami lub uszkodzeniem tkanki. G³ówn± funkcj± zapalenia jest opanowanie i zakoñczenie infekcji lub naprawa zniszczonej tkanki i powrót do stanu homeostazy.

Pirosekwencjonowanie - sekwencjonowanie z wykorzystaniem kwantów ¶wiat³a

W przeci±gu ostatnich dekad nast±pi³ ogromny rozwój biologii molekularnej. Sta³o siê jasnym, ¿e nie jest mo¿liwe zbadanie wszystkich interakcji zachodz±cych w komórkach, bez poznania ich molekularnego pod³o¿a zawartego miêdzy innymi w sekwencji DNA poszczególnych genów. Pierwsza wa¿na sekwencja DNA zosta³a odczytana w 1971 roku przez Wu i Taylora. By³ to kohezyjny koniec DNA faga λ. W 1977 roku zosta³y opracowane niezale¿nie dwie metody wyznaczania sekwencji DNA. Pierwsza z nich - metoda Sangera - to metoda wykorzystuj±ca terminacjê ³añcucha DNA przy zastosowaniu zmodyfikowanych nukleotydów (dideoksynukleotydy). Druga metoda - Maxima i Gilberta - polega na wykorzystaniu zwi±zków chemicznych do rozszczepiania ³añcucha DNA. Obie techniki s± powszechnie stosowane w wielu laboratoriach po dzi¶ dzieñ. W 1996 roku w Royal Institute of Technology w Sztokholmie profesor Pal Nyren, wraz ze swoim uczniem Mostafa Ronaghi, opracowa³ nowatorsk± technikê sekwencjonowania DNA - pirosekwencjonowanie.

Podstawy terapii genowej (terapia genowa)

Znana od lat 80 XX wieku terapia genowa jest metod± umo¿liwiaj±c± leczenie wielu schorzeñ na poziomie molekularnym. Aby uzyskaæ efekt terapeutyczny, do komórek docelowych pacjenta wprowadzany jest preparat genowy zawieraj±cy prawid³ow± kopiê genu (najczê¶ciej w postaci cDNA - bezintronowej sekwencji koduj±cej aminokwasy) lub oligonukleotydy (krótkie fragmenty kwasów nukleinowych – DNA lub RNA).

Bia³ko wi±¿±ce element TATA (TATA-Binding Protein - TBP)

Polimeraza RNA wykonuje delikatne zadanie rozdzielenia dwóch nici DNA i przepisania informacji genetycznej na niæ RNA. Lecz sk±d wie gdzie ma zacz±æ? Nasze komórki zawieraj± 30 000 genów kodowanych przez miliony nukleotydów. W przypadku ka¿dego genu, komórka musi byæ zdolna do rozpoczêcia transkrypcji we w³a¶ciwym miejscu i o w³a¶ciwym czasie.

Toksyna cholery (Cholera Toxin)

Bakterie nie powstrzymuj± piê¶ci, kiedy walcz± we w³asnej obronie. Niektóre z nich tworz± toksyny tak silne, ¿e pojedyncza cz±steczka jest w stanie zabiæ ca³± komórkê. Jest to o wiele bardziej efektywne ni¿ chemiczne trucizny, takie jak cyjanek czy arszenik. Chemiczne trucizny atakuj± wa¿ne dla komórki cz±steczki, jedna po drugiej, tak ¿e wiele, wiele cz±steczek cyjanku jest potrzebnych by u¶mierciæ komórkê. Bakteryjne toksyny wykorzystuj± dwie strategie, aby staæ siê o wiele bardziej zabójczymi.

Neurotrofiny (Neurotrophins)

Twój mózg sk³ada siê z 85 miliardów po³±czonych neuronów. Ka¿dy neuron, osobno, otrzymuje sygna³y od wielu s±siadów i na ich podstawie, decyduje o wys³aniu w³asnego komunikatu do innych komórek nerwowych. Z³±czone dzia³anie wszystkich neuronów pozwala nam odczuwaæ otaczaj±cy ¶wiat, my¶leæ o tym co widzimy i podejmowaæ w³a¶ciwe dzia³ania.

1234567